Nauka gry na perkusji | Style, trzymanie pałek i ułożenie rąk

Style, trzymanie pałek i ułożenie rąk

Jak trzymać pałki perkusyjne? Co warto wiedzieć i o czym należy pamiętać?

Najważniejszy jest luz. Tak też powinniśmy trzymać pałki - luźno.

Luz będzie przekładał się na prędkość, precyzję oraz brzmienie naszej gry. Pozwoli nam zaoszczędzić energię.

Kiedy już przyswoimy sobie tę elementarną zasadę, odnoszącą się tak naprawdę do całej techniki perkusyjnej, możemy się zastanowić co dalej.

Zacznijmy od samych pałek. Każda ma pewien punkt, w którym powinniśmy ją złapać aby uzyskać jak najlepsze odbicie główki od powierzchni, w którą uderzamy. Gdzie jest ten punkt? Cóż... zależy to od modelu pałek. Powszechnie jednak przyjęło się, że gdy pałkę podzielimy na trzy równe części to punkt łączący trzecią część (licząc od główki pałki) i drugą część (środkową) jest właśnie miejscem gdzie powinniśmy złapać pałkę.

Nauka gry na perkusji, Style, trzymanie pałek i ułożenie rąk

Wiemy już, w którym miejscu złapać pałki, zastanówmy się zatem jak to zrobić.

Podział metod trzymania pałek zaczniemy od wyboru stylu, jakim będziemy się posługiwać.

Wyróżniamy dwa:

Matsh Grip
Traditional Grip

Matched Grip - styl symetryczny, polega na trzymaniu pałek w obu dłoniach w taki sam sposób.

Traditional Grip - styl tradycyjny, różni się chwytem pałki w jednej z dłoni (opis tego stylu znajduje się na samym końcu).

W stylu Matsh Grip i połowicznie w sytylu Traditional Grip, wyróżniamy dwie metody trzymania pałeczek (choć prawda jest taka, że jest ich tyle, ilu perkusistów na świecie):

chwyt pomiędzy kciukiem i pierwszym zgięciem palca wskazującego
chwyt pomiędzy kciukiem i drugim zgięciem palca wskazującego

Uznajmy, że są to dwie podstawowe metody, z którymi możemy potem eksperymentować, co za tym idzie, wyciągać własne wnioski.

W sieci oraz materiałach dydaktycznych można znaleźć różne nazwy i interpretację tych metod, jak i zresztą innych aspektów techniki perkusyjnej. Nie mniej jednak sprowadzają się one do tego samego.

Chwyt pomiędzy kciukiem i pierwszym zgięciem palca wskazującego:

Chwyt pomiędzy kciukiem i drugim zgięciem palca wskazującego:

W tym miejscu warto poruszyć temat ułożenia dłoni w stosunku do powierzchni w jaką uderzamy. Jest to temat dość ściśle związany z tym jak będziemy trzymać pałki.

Wyróżniamy trzy pozycje dłoni:

German Grip (pozycja niemiecka) - jest to ułożenie ręki wierzchem ku górze.

French Grip (pozycja francuska) - jest to ułożenie ręki kciukami ku górze.

American Grip (pozycja amerykańska) - jest czymś pośrodku pozycji niemieckiej i francuskiej. Ręce są ułożone pod kątem.

Zwykle perkusiści używają chwytu pomiędzy kciukiem i pierwszym zgięciem palca wskazującego w ułożeniu francuskim a chwytu pomiędzy kciukiem i drugim zgięciem palca wskazującego w ułożeniu niemieckim. Obie metody trzymania pałek są równie wygodne w użyciu w pozycji amerykańskiej - pozycja ta jest wypadkową niemieckiej i francuskiej. W praktyce często zdarza się, że pałka lawiruje pomiędzy zgięciem pierwszym a drugim. Wybór metody zależy od dynamiki, prędkości, miejsca w którym gramy (instrument, na którym gramy w danym momencie), konstrukcji tego co gramy, itp.

Różnice w budowie dłoni poszczególnych perkusistów a także przyzwyczajenia czy styl gry, mogą powodować pewne odstępstwa od podstawowych założeń wyżej wymienionych sposobów trzymania pałek.

Dlatego ważnym jest aby obserwować własne dłonie podczas gry i wyciągać z tych obserwacji wnioski.

Dla wytrwałych, aby dotrzymać wcześniej złożonej obietnicy, omówimy styl tradycyjny.

Jest on całkiem odmienną metodą zarówno trzymania pałki jak i ułożenia nadgarstka (choć sam mechanizm jest podobny do pozycji francuskiej).

Jak już było wspomniane wcześniej, zwykle używa się tej metody w jednej z rąk. Pałkę trzymamy w zagłębieniu, znajdującym się pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym. Dalsza część pałki (można powiedzieć, że środkowa) leży swobodnie na palcu serdecznym. Z kolei palec wskazujący, leży swobodnie na pałce. Często perkusiści dotykają opuszkiem kciuka palca wskazującego w miejscu pomiędzy pierwszym a drugim zgięciem.